‏ خبرنگاران ‌اینترنشنال⁩، در بین ضد انقلاب‌های لندن‌نشین هم کم دشمن ندارند. برای مثال ضد انقلاب‌های باسابقه و شناخته‌شده‌ بی‌.بی‌.سی فارسی⁩، معتقدند اینترنشنال به‌دلیل انتشار اخبار دروغ (FakeNews) و اطلاعات غلط (Disinformation) بی‌شمار و استفاده از مجریان ‌و خبرنگاران خلق‌الساعه و کارشناسان غیرمعتبر، باعث افزایش ابتذال خبری و کاهش اعتبار سیاسی و مرجعیت رسانه‌های فارسی‌زبان ضدایرانی شده و از دلایلی که منجر به تعطیلی ‌ من‌وتو⁩ شد ‌تا شبکه‌ای دیگر را بعداً مجدداً راه‌اندازی کنند نیز از همین جنس بود.

‏ اینترنشنال از مهرماه ۱۳۹۸ و پیرو مصاحبه و حمایت از عملیات تروریستی گروهک داعشی الاحوازیه در اهواز و نیز در مقاطع مختلف بعد از آن، رویکرد عجیب و جدیدی از براندازی ضد مردمی و مسلحانه را ارائه کرد که حتی خلاف محرز قوانین ‌آفکام⁩ (سازمان تنظیم‌گر مقررات رسانه‌ای بریتانیا) محسوب می‌شود.

‏ هیچ رسانه‌ فارسی‌زبان خارجی، در حمایت از رژیم صهیونیستی و نادیده‌گرفتن نسل‌کشی در غزه، به گرد پای اینترنشنال هم نمی‌رسد و از بزرگ‌ترین حامیان ‌تروریزم رسانه‌ای⁩ در جهان، اینترنشنال و کارکنانش هستند.

از این جهت هم، چنین مظلوم‌نمایی‌ها و خودزنی‌هایی، توسط تحلیلگران، چندان جدی گرفته نمی‌شود.

لازم به ذکر است که مصاحبه‌ اختصاصی پوریا زراعتی با «نتانیاهو»، موجب خشم بسیاری از ایرانیان و مخالفان رژیم خون‌خوار صهیونیستی شد و زراعتی، دشمنانی بسیار فراتر از مدافعان جمهوری اسلامی ایران و گسترده‌تر از ایرانیان دارد.

‏جمهوری اسلامی ایران، هیچ اراده‌ای مبنی بر ترور مجریان و خبرنگاران رسانه‌های ضدایرانی فارسی‌زبان ندارد و برخلاف ضد انقلاب‌های صهیون‌دوست، رویکردش، مقابله‌ رسانه‌ای است
نه ترور، ‌و روشن است که ترور این افراد، در واقع می‌تواند به‌عنوان وسیله‌ای جهت مبراکردن اینترنشنال از تروریزم رسانه‌ای و تظلم‌خواهی، مورد بهره‌برداری قرار گیرد.

‏اینترنشنال ثابت کرده، نیازی به حذف فیزیکی خبرنگارانش نیست و خودبه‌خود، می‌تواند به‌سمت سرنوشت من‌وتو حرکت کند و به همین دلیل، از هیچ اقدامی برای احیای خود، دریغ نمی‌ورزد، حتی زخم‌زدن بر بدن یک خبرنگار.

پس علاوه بر احتمال‌های مطرح‌شده، بعید نیست این حمله، زیر سر حامیان مالی اینترنشنال باشد به‌منظور برگشتن به دوران اوج.

‏ ماجرای حمله‌ آن دو مرد به زراعتی، اگر بنا بود واقعاً با هدف ترور اتفاق بیفتد، دلیلی نداشت صرفاً ضرباتی به پای او وارد کنند و می‌توانستند با دوسه ضربه‌ حتی غیردقیق ولی عمیق به بالاتنه، حمله‌شان را به ثمر برسانند؛ ضمن اینکه در پایین‌تنه هم اندام‌های حساس وجود دارد اما مورد هدف ضاربان نبوده است.

‏فلذا شائبه‌ ترور، ظاهراً منتفی به نظر می‌رسد و این نمایش‌نامه، بیشتر شبیه یک تسویه‌حساب بین بعضی دارودسته‌های تبهکاران ضد ایرانی لندن‌نشین می‌نمایاند.

احسان رستگار