شعری در تجلیل از "ننه علی"
یکی از شخصیت‌های مشهور بهشت زهرای تهران ننه علی بود. زن ریز نقش رنج دیده‌ای که خانه کوچک و محقرش کنار مزار فرزندانش موجب حیرت و تغییر احوال بسیاری از مراجعین بهشت زهرا شده بود.
از سال ۱۳۵۸ تا ۱۳۷۸ننه علی تک و تنها در این اتاقک فلزی زندگی کرد.
عشق را آموختم از مادری
سالها درگوشه ی آلونکی
نزدفرزند شهیدش سرنمود
عشق را شرمنده کرد و وامدار
اندرون کوچه و پس کوچه های شهر عشق
جای پایش باقی است
گرچه جایش خالی است
شعراز:محمد حاتم گویا